Μετά από πολύ καιρό παύσης και αποχής ενημερώσεων από το blog, λόγω μετακόμισης σε νέο σπίτι, είπα να γράψω κάποια λόγια για την πορεία των μελισσιών μας....
Όπως είχα γράψει στην προηγούμενη ανάρτηση είχαμε αποφασίσει να πάμε τα μελισσάκια λίγο στην καστανιά για να δυναμώσουν και άλλο αλλά μπας και παίρναμε και λίγο μελάκι. Δυστυχώς ο καιρός δεν ήταν καλός και σε μια βδομάδα που πήγαμε να τα δούμε η απογοήτευση ήταν μεγάλη. Ότι υπήρχε μέσα από τροφή είχε εξαφανιστεί. Έτσι περιμέναμε το βράδυ τα μαζέψαμε και τα κατεβάσαμε στο ίδιο σημείο που τα είχαμε.
Για καλή μας τύχη μες την ατυχία είχε ανοίξει η λυγαριά και ο βάτος και έτσι τα μελάκια άρχισαν να μπαίνουν. Σιγά - σιγά πέρασαν οι μέρες και το βαμβάκι άρχισε να δίνει σχεδόν μαζί με την αγριοβαμβακιά. Μελάκια μπήκαν αλλά όχι όσα θα περιμέναμε.
Έτσι μετά τις 20 Αυγούστου πήγαμε για τρύγο μιας και περιμέναμε να τα σφραγίσουν.
Σαν σύνολο μελιού πήραμε γύρω στα 30kg από 10 μελισσάκια τα οποία τα πήραμε 28 Μαΐου.
Μετά τον τρύγο τα μελίσσια τροφοδοτήθηκαν με σιροπάκι για να ρίξουν και άλλους γόνους και αρχές Σεπτέμβρη τα κόψαμε στα δύο. Πήραμε 10 μάνες από έναν βασιλοτρόφο και μπήκαν στα είδη ορφανεμένα μιας ημέρας μελισσάκια.
Το μελάκι αφού ωρίμασε μετά από 2 βδομάδες μέσα στο δοχείο μπήκε στα βαζάκια και δόθηκε σε φίλους και συγγενείς.
Οι παραφυάδες άρχισαν να μεγαλώνουν, οι νέες βασίλισσες έριξαν γόνους αρκετούς. Τα μελισσάκια μεταφέρθηκαν παραθαλάσσια για σουσούρα, ακονιζιά και κουμαριά που μόλις ανοιξε.
Έφτασε Νοέμβρης και τα μελισσάκια πήραν το δρόμο τους για ξεχειμώνιασμα. Βέβαια είχαμε και τις ατυχίες μας. Σε ένα χάσαμε την βασίλισσα και έτσι το συνένωσα με κάποιο άλλο.
Και ένα το χάσαμε τελείως. Όλες οι κυρίες νεκρές στον πάτο και ένα 20% μέσα στα κελιά με τον κ..λο προς τα έξω.
Αυτό το μελίσσι μας ταλαιπώρησε γιατί μετά τον τρύγο βάλθηκε να αλλάξει την βασίλισσα. Έβγαλε δική του μάνα μετά από ένα μήνα αλλά δεν γονιμοποιήθηκε ποτέ. Την σκοτώσαμε, έμεινε ορφανό για μια μέρα και βάλαμε καινούρια γονιμοποιημένη. Γίνεται η αποδοχή αρχίζει να γεννά και νασου βασιλοκέλια ξανά. Μάνα πουθενά.
Ο καιρός είχε περάσει και έπρεπε να συνενωθεί με κάποιο άλλο, αλλά το αφήσαμε και βγήκε η νέα μάνα όπου δεν γονιμοποιήθηκε ποτέ και αυτή. Λόγω του δυνατού αέρα το προ προηγούμενο σαββατοκύριακου δεν μπορέσαμε να βρούμε την κυρία αλλά και μη έχοντας εφημερίδα το αφήσαμε.
Προχτές που πήγαμε αντικρίσαμε αυτήν την δυσάρεστη εικόνα.
Το μελίσσι ήταν full στο φαγητό αλλά και στις γύρες αλλά χωρίς μάνα και γόνο. Τι να πω δεν ξέρω, η εικόνα αυτή μας στεναχώρησε πολύ, δυστυχώς.
Τέλος μπήκαν νάιλον, περιορίστηκαν οι πόρτες αλλά και ο χώρος εσωτερικά της κυψέλης με φελιζόλ. Όλα τα μελισσάκια είναι σφιγμένα με 4 γόνους περίπου το καθένα. Θα μείνουν λίγες μέρες επάνω ακόμα και μετά θα μεταφερθούν κοντά στην Λάρισα για ξεχειμώνιασμα.
Όπως είχα γράψει στην προηγούμενη ανάρτηση είχαμε αποφασίσει να πάμε τα μελισσάκια λίγο στην καστανιά για να δυναμώσουν και άλλο αλλά μπας και παίρναμε και λίγο μελάκι. Δυστυχώς ο καιρός δεν ήταν καλός και σε μια βδομάδα που πήγαμε να τα δούμε η απογοήτευση ήταν μεγάλη. Ότι υπήρχε μέσα από τροφή είχε εξαφανιστεί. Έτσι περιμέναμε το βράδυ τα μαζέψαμε και τα κατεβάσαμε στο ίδιο σημείο που τα είχαμε.
Για καλή μας τύχη μες την ατυχία είχε ανοίξει η λυγαριά και ο βάτος και έτσι τα μελάκια άρχισαν να μπαίνουν. Σιγά - σιγά πέρασαν οι μέρες και το βαμβάκι άρχισε να δίνει σχεδόν μαζί με την αγριοβαμβακιά. Μελάκια μπήκαν αλλά όχι όσα θα περιμέναμε.
Έτσι μετά τις 20 Αυγούστου πήγαμε για τρύγο μιας και περιμέναμε να τα σφραγίσουν.
Σαν σύνολο μελιού πήραμε γύρω στα 30kg από 10 μελισσάκια τα οποία τα πήραμε 28 Μαΐου.
Μετά τον τρύγο τα μελίσσια τροφοδοτήθηκαν με σιροπάκι για να ρίξουν και άλλους γόνους και αρχές Σεπτέμβρη τα κόψαμε στα δύο. Πήραμε 10 μάνες από έναν βασιλοτρόφο και μπήκαν στα είδη ορφανεμένα μιας ημέρας μελισσάκια.
Το μελάκι αφού ωρίμασε μετά από 2 βδομάδες μέσα στο δοχείο μπήκε στα βαζάκια και δόθηκε σε φίλους και συγγενείς.
Οι παραφυάδες άρχισαν να μεγαλώνουν, οι νέες βασίλισσες έριξαν γόνους αρκετούς. Τα μελισσάκια μεταφέρθηκαν παραθαλάσσια για σουσούρα, ακονιζιά και κουμαριά που μόλις ανοιξε.
Έφτασε Νοέμβρης και τα μελισσάκια πήραν το δρόμο τους για ξεχειμώνιασμα. Βέβαια είχαμε και τις ατυχίες μας. Σε ένα χάσαμε την βασίλισσα και έτσι το συνένωσα με κάποιο άλλο.
Και ένα το χάσαμε τελείως. Όλες οι κυρίες νεκρές στον πάτο και ένα 20% μέσα στα κελιά με τον κ..λο προς τα έξω.
Αυτό το μελίσσι μας ταλαιπώρησε γιατί μετά τον τρύγο βάλθηκε να αλλάξει την βασίλισσα. Έβγαλε δική του μάνα μετά από ένα μήνα αλλά δεν γονιμοποιήθηκε ποτέ. Την σκοτώσαμε, έμεινε ορφανό για μια μέρα και βάλαμε καινούρια γονιμοποιημένη. Γίνεται η αποδοχή αρχίζει να γεννά και νασου βασιλοκέλια ξανά. Μάνα πουθενά.
Ο καιρός είχε περάσει και έπρεπε να συνενωθεί με κάποιο άλλο, αλλά το αφήσαμε και βγήκε η νέα μάνα όπου δεν γονιμοποιήθηκε ποτέ και αυτή. Λόγω του δυνατού αέρα το προ προηγούμενο σαββατοκύριακου δεν μπορέσαμε να βρούμε την κυρία αλλά και μη έχοντας εφημερίδα το αφήσαμε.
Προχτές που πήγαμε αντικρίσαμε αυτήν την δυσάρεστη εικόνα.
Το μελίσσι ήταν full στο φαγητό αλλά και στις γύρες αλλά χωρίς μάνα και γόνο. Τι να πω δεν ξέρω, η εικόνα αυτή μας στεναχώρησε πολύ, δυστυχώς.
Τέλος μπήκαν νάιλον, περιορίστηκαν οι πόρτες αλλά και ο χώρος εσωτερικά της κυψέλης με φελιζόλ. Όλα τα μελισσάκια είναι σφιγμένα με 4 γόνους περίπου το καθένα. Θα μείνουν λίγες μέρες επάνω ακόμα και μετά θα μεταφερθούν κοντά στην Λάρισα για ξεχειμώνιασμα.
