Καθώς περνάνε οι μέρες όλο και περισσότερες εργασίες γίνονται στην αποθήκη στο χωριό. Οι εργασίες συνεχίστηκαν με το βάψιμο των κυψελών.
Εδώ αν ψάξεις στα περισσότερα μελισσοκομικά site θα δεις και από έναν διαφορετικό τρόπο βαψίματος. Μετά από πολύ ψάξιμο αποφάσισα να βάψω τα σπιτάκια των κοριτσιών με λάδι εμποτισμού νερού. Το λάδι εμποτισμού είναι το καλύτερο συντηρητικό για το ξύλο, τεκμηριωμένο από επιπλοποιούς και πωλητές ξυλείας.
Η εγγύηση που δίνουν κάποιες εταιρείες είναι μέχρι και 10 χρόνια επόμενης βαφής - συντήρησης.
Έτσι είπα ότι θα λοξοδρομήσω από την κλασική τεχνική βελατούρας - λαδομπογιάς και θα πάω στην βαφή μόνο με λάδι εμποτισμού.
Ψάχνοντας στην αγορά οι μάρκες είναι πολλές αλλά και οι διαφορές στις τιμές. Βρίσκεις από 5€ μέχρι 15-20€ το κιλό ή τα 750ml.
Τελικά κατέληξα στα λάδια εμποτισμού της Theo Sol. Είναι ελληνική εταιρεία η οποία εισάγει πρώτες ύλες από Γερμανία - Ιταλία (αν θυμάμαι καλά) και η παρασκευή των λαδιών γίνεται στην Αθήνα στο Κορωπί (Να στηρίξουμε και τις δικές μας εταιρείες).
Από την άλλη όμως, τους μισούς ορόφους που έχω στο νου να πάρω θα τους βάψω με λάδι άλλης εταιρείας ώστε να καταλήξω στο καλύτερο.
Πήραμε 3 τρίλιτρα όπου μας έριξε και χρωστική μέσα γιατί είναι διάφανο το λάδι (Μπλε - Πράσινο - Κίτρινο). Το κίτρινο βέβαια δεν μας άρεσε γιατί το λάδι είναι πολύ αραιό, σαν νερό, και βγήκε σαν απόχρωση σχεδόν ίδια με το ξύλο της κυψέλης. Η διόρθωση θα γίνει με την προσθήκη λίγης κόκκινης χρωστικής ώστε να σκουρύνει λιγάκι.
Οι όροφοι στήθηκαν σε πύργους των 7 και βάφτηκαν για μεγαλύτερη ευκολία. Θα περαστούν και ένα δεύτερο χέρι λαδάκι για να είμαστε σίγουροι ότι πότισαν καλά!
EDIT: 01/03/2014.
Τελικά μετά από προτροπή του Μαρκιανού οι όροφοι βάφτηκαν και εσωτερικά με το ίδιο λάδι νερού (άχρωμο) της ίδιας εταιρείας.
Η διαδικασία η ίδια, αλλά βάψιμο ένα χέρι και με ρολό.
Εδώ αν ψάξεις στα περισσότερα μελισσοκομικά site θα δεις και από έναν διαφορετικό τρόπο βαψίματος. Μετά από πολύ ψάξιμο αποφάσισα να βάψω τα σπιτάκια των κοριτσιών με λάδι εμποτισμού νερού. Το λάδι εμποτισμού είναι το καλύτερο συντηρητικό για το ξύλο, τεκμηριωμένο από επιπλοποιούς και πωλητές ξυλείας.
Η εγγύηση που δίνουν κάποιες εταιρείες είναι μέχρι και 10 χρόνια επόμενης βαφής - συντήρησης.
Έτσι είπα ότι θα λοξοδρομήσω από την κλασική τεχνική βελατούρας - λαδομπογιάς και θα πάω στην βαφή μόνο με λάδι εμποτισμού.
Ψάχνοντας στην αγορά οι μάρκες είναι πολλές αλλά και οι διαφορές στις τιμές. Βρίσκεις από 5€ μέχρι 15-20€ το κιλό ή τα 750ml.
Τελικά κατέληξα στα λάδια εμποτισμού της Theo Sol. Είναι ελληνική εταιρεία η οποία εισάγει πρώτες ύλες από Γερμανία - Ιταλία (αν θυμάμαι καλά) και η παρασκευή των λαδιών γίνεται στην Αθήνα στο Κορωπί (Να στηρίξουμε και τις δικές μας εταιρείες).
Από την άλλη όμως, τους μισούς ορόφους που έχω στο νου να πάρω θα τους βάψω με λάδι άλλης εταιρείας ώστε να καταλήξω στο καλύτερο.
Πήραμε 3 τρίλιτρα όπου μας έριξε και χρωστική μέσα γιατί είναι διάφανο το λάδι (Μπλε - Πράσινο - Κίτρινο). Το κίτρινο βέβαια δεν μας άρεσε γιατί το λάδι είναι πολύ αραιό, σαν νερό, και βγήκε σαν απόχρωση σχεδόν ίδια με το ξύλο της κυψέλης. Η διόρθωση θα γίνει με την προσθήκη λίγης κόκκινης χρωστικής ώστε να σκουρύνει λιγάκι.
Οι όροφοι στήθηκαν σε πύργους των 7 και βάφτηκαν για μεγαλύτερη ευκολία. Θα περαστούν και ένα δεύτερο χέρι λαδάκι για να είμαστε σίγουροι ότι πότισαν καλά!
Όπως βλέπετε το κίτρινο δεν διαφέρει και πολύ από το χρώμα του ξύλου αλλά όπως έγραψα και παραπάνω θα διορθωθεί....
Εκτός από τους ορόφους έγινε χρώση και των καπακιών την προηγούμενη βδομάδα.
Η λαμαρίνα - τσίγκος είναι περίεργο πράμα γιατί το χρώμα δεν πιάνει λόγω της γυαλάδας γι'αυτό θέλει λίγο ξύσιμο με σμυριδόπανο ώστε να γίνει τραχιά η επιφάνεια.
Μπήκαν χαρτοταινίες γύρω - γύρω κάτω από την λαμαρίνα γιατί θα βαφόταν τα ξύλο από το αστάρι. Η χρώση έγινε με πιστόλι αέρος όπως και το χρώμα (άσπρο) που θα γίνει, θα είναι με πιστόλι και αυτό.
EDIT: 01/03/2014.
Τελικά μετά από προτροπή του Μαρκιανού οι όροφοι βάφτηκαν και εσωτερικά με το ίδιο λάδι νερού (άχρωμο) της ίδιας εταιρείας.
Η διαδικασία η ίδια, αλλά βάψιμο ένα χέρι και με ρολό.
5 σχόλια:
Το εσωτερικό τους θα παραμείνει άβαφο;
Ναι δεν θα βαφεί. Μπορεί να το περάσω με το φλόγιστρο για απολύμανση.
Βασίλη,Χαίρομαι όταν βλέπω νέο άνθρωπο μέ ζωντάνια καί όρεξη γιά δουλειά, καί λυπάμαι όταν
βλέπω πώς ο κόπος του θά πάει χαμένος, καί είναι κρίμα.Η κυψέλη καταστρέφεται από μέσα πρός
τά έξω, λόγω τής υγρασίας που δημιουργείται μέσα μέ τήν εξάτμιση τού μελιού.Ειναι καλύτερα νά μήν
βαφτεί καθόλου καί νά στεγνώνει, παρά νά εγκλωβίζεται η υγρασία στό ξύλο.Στήν Γαλλία η διαδικασία
είναι η εξής.Σέ ένα μεγάλο ταψί τοποθετούν μισό-μισό φυσικό νέφτι μέ ωμό λινέλαιο (50+50) καί λίγο
στεγνωτικό.Τοποθετούν κάθε πλευρά τής κυψέλης, νά καλύπτεται από τό μίγμα καί η εσωτερική πλευρά
(βάφτισμα) γιά 1 ώρα.Αφού τελειώσουν μέ όλες τίς πλευρές,τίς αφίνουν νά στεγνώσουν γιά 10 ημέρες.
Κατόπιν αυτού η κυψέλη αντέχει γιά πολλά χρόνια χρήσης,καί άν θέλει κανείς τίς βάφει,τίς απολυμαίνει,
χωρίς φόβο μή χαλάσουν.Γινονται αδιάβροχες...Καλή δουλειά.
Μαρκιανέ η διαδικασία που αναφέρεις είναι πολύ χρονοβόρα :(
Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να βαφτεί και η εσωτερική μεριά με λινέλαιο ή με το λάδι που περάσαμε εξωτερικά αλλά χωρίς χρώμα.
Το καλύτερο πράμα είναι η παραφινέρια αλλά δεν υπάρχει :)
Κάποια στιγμή στα επόμενα έτη να κατασκευαστεί και αυτή!
Εγω όταν δέν έχω χρόνο νά εφαρμόσω τά παραπάνω,αντί γιά λινέλαιο ή ότι άλο, λιώνω κέρί
μέλισσας, περνάω εσωτερικά τήν κυψέλη, καί κατόπιν μέ τό φλόγιστρο τό καίω γιά νά λιώσει
καί νά απορροφηθεί από τό ξύλο.Ειναι ελκυστική φυσική μυρωδιά γιά τήν μέλισσα,αδιάβροχο καί είναι μία λύση...
Δημοσίευση σχολίου